Monument recensies

Ik zat zo is te kijken en kwam de naam koen melis tegen deze kende ik ook zat er immers de zelfde tijd en hij vroeg foto of boekjes ik heb een boekje en dat heet Ma retraite een buitenplaats te Zeist Roland blijdestein stichting Architecten G.B. en A. SALM

Mooie renovatie alleen een grote fout er staat theunis lorisse trommel maar er moet staan theunis jorisse trommel dus niet tit maar tjt jammer

Ben er drie maal geweest

In de beschrijving van bijgaande recensie las ik in de beschrijving van de oude zeesluis van Ezumazijl het volgende: “Sedert de afsluiting van de Lauwerszee in 1979 ligt de sluis in de tweede linie van de zeewering”. Genoemd jaartal klopt natuurlijk niet: Dat jaartal moet 1969 zijn.

De fontein is in 2007 teruggeplaatst naar haar oorspronkelijke plek aan het einde van de Van Beresteijnstraat.

Ik heb hier vanaf 1978 tot 1979 gediend als lb-er

Prachtig ,heb 5 jaar mogen wonen in dit geweldige mooi huis. Dat was in mijn jeugd van 1958 tot 1964 mijn naam Geett Zuur

Mooi huis van mijn opa en oma

I suggest adding to the interesting historical description the role of Lion Goudsmit: https://www.joodsamsterdam.nl/lion-goudsmit/

Deze kerk is in de 12e eeuw gebouwd. Nu in beheer van de Protestantse gemeente Beusichem Zoelmond.

Fantastisch gebouw en dito locatie. Onbegrijpelijk dus dat het nu verpauperd en geen herbestemming heeft in de (mij bekende) plannen van de nieuwe afsluitdijk. Verdient aandacht

Al jaren lang heeft de naam van R.van Ree op de luifel van Luttikoudorp 120 gestaan .Mijn vraag is waarom is de naam er van af gehaald .En is er meer over dit huis bekend ,zoals zijn historie en de bewoners . Het is gebouwd als Graanpakhuis maar dat het enige wat ik er van weet. Mijn overgrootvader Reindert van Ree heeft er een smederij gehad .Maar ze woonde aan St annalaan in Alkmaar De naam op de luifel luide . IJZERHANDEL VOORHEEN R.VAN REE op oude foto,s zie men nog deze naam staan VG R.van Ree

De kerk verving niet de Noorderkerk (nu Kandelaar geheten), maar was een tweede Gereformeerde Kerk, zie ook opmerking van Lukas Kwant hierboven. Valt er ook iets over het orgel te melden: in hoeverre is dat beschermd? Ik lees het niet in de beschrijving. In 1932/33 gebouwd.

Schreef tot 2 keer toe eikenboom maar moet natuurlijk beukenboom zijn.

Als ik het goed heb is die beukenboom een meerstammige eikenboom bestaande uit meerdere bomen die vergroeid zijn. In de alkmaarderhout staan ook meerstammigle eiken die een grotere omtrek hebben en die zijn gedateerd uit 1880. Dus die boom is geen 400 jaar maar ongeveer 142 jaar oud.

Een aantal afbeeldingen zijn van Huis te Bemmel. Dat kasteel staat tegenover de kerk bij de Markt.

Ik ben in Huize Tavenier op 4 mei 1953 geboren.

Óngelofelijk dat er aluminium kozijnen en ramen zijn geplaatst in zo'n pand... wat doet dat een afbreuk. En voor zover ik op de hoogte ben is dit ook echt niet de bedoeling bij een rijksmonument.

De 2 oude foto's horen bij Rijksmonument ID: 37694

Heb hier 3 mnd gezeten en het prima naar mijn zin gehad. Rond 1964 geloof ik, het jaar dat de allerliefste zuster Anneke afscheid nam.

De toeschrijving aan C Franssen is fout: zie https://monumentenregister.cultureelerfgoed.nl/monumenten/518891

De foto klopt helaas niet of het gaat over een ander adres (ik ben zelf in Voorburg geboren en getogen) Wikipedia: Vreugd en Rust is een villa (Oosteinde 14) en voormalig landgoed in de Nederlandse plaats Voorburg. Het was ouderlijk huis van de negentiende-eeuwse politicus Guillaume Groen van Prinsterer. Na 1917 kwam het in gebruik als school en hotel-restaurant. Een aanzienlijk deel van de tuin werd toen het openbaar park 'Vreugd en Rust'. Bij de villa bevindt zich een hertenkamp. Aan de overkant van het Oosteinde staat de voormalige oranjerie, later een theehuis en sinds 2000 in gebruik als brasserie. Het hoofdgebouw, de oanjerie, het park en diverse elementen daarin zijn sinds 2005 opgenomen in het rijksmonumentenregister. Vanaf de zeventiende eeuw werden langs de Vliet in Voorburg verschillende buitenplaatsen gebouwd door welgestelde inwoners van Den Haag. Op de plaats van een bestaande boerderij liet Pieter van Groeneveldt rond 1686 een herenhuis bouwen. Dit werd in een verkoopakte uit 1735 voor het eerst 'Vreugd en Rust' genoemd. Begin 18e eeuw werden door opeenvolgende eigenaren stukken grond aan de Vliet opgekocht. Een van de eigenaren breidde het grondbezit zodanig uit dat er een kilometers lange zichtlijn naar Huis ten Bosch ontstond. Deze is tegenwoordig nog te herkennen als een doorlopende groenstrook, bestaande uit gemeentelijke parken, tussen het Haagse Bos en de Vliet. De tuin werd door J.D. Zocher jr. rond 1830 ingericht met gebogen waterpartijen en wandelpaden. Het hoofdgebouw staat tussen het huidige Oosteinde (voorheen 'Voorweg') en de Vliet. De villa dateert uit de 18e eeuw, is gebouwd in classicistische stijl en in 1852 uitgebreid met twee rechthoekige zijvleugels in neoclassistische stijl. Het trappenhuis en de gang zijn in rococostijl; enkele kamers hebben stucplafonds in empirestijl. Eigenaren waren achtereenvolgens Arnoldus Adianus van Tets, Hester van Staphorst, haar dochter Adriana Hendrika Caan, Cornelia Adriana Groen van Prinsterer en Jacqueline Adriane Henriette Hofman. De laatste particuliere bezitter verkocht het landgoed in 1917 aan de gemeente Den Haag. De tuin werd na 1917 een publiek park, de oranjerie een theeschenkerij. In de villa was van 1938 tot 1975 een montessorischool gevestigd.[1] In het deel van de tuin tussen de huidige Parkweg (voorheen 'Achterweg') en Noordenburglaan werd in 1937 als werkverschaffingsproject het Juliana-Bernhardpark ingericht. Op een dam in de vijver werd de 'Juliana en Bernhardbank' gebouwd, ontworpen door- en met beeldhouwwerk van Albert Termote. De paviljoens en de koepel in het tuindeel aan de Vliet zijn verdwenen; de waterpartijen van Zocher zijn nog aanwezig. In 1950 kwam er een hertenkamp tot stand dat is uitgegroeid tot een dierenparkje met een dierenverblijf in classicistische stijl. In 1961 werd het voormalige landgoed aangekocht door de gemeente Voorburg die veel bij het oude liet. In de gemetselde hekpijlers van het landgoed, nu de ingang van park Vreugd en Rust aan de Parkweg, werd in 1973 een smeedijzeren toegangshek geplaatst, afkomstig van buitenplaats Hoekenburg.[2] In het park staan verschillende sculpturen. In het gedeelte van de tuin tussen de huidige Parkweg en Oosteinde lag een ommuurde moestuin, die in 1929 in gebruik is genomen als tenniscomplex. Tussen 1987 en 1989 werd het hoofdgebouw grondig gerenoveerd. Daarna is het in gebruik genomen als hotel-restaurant, achtereenvolgens onder de naam Vreugd en Rust, Savelberg en Central Park.[3] In de voormalige oranjerie is 'Brasserie De Koepel' gevestigd. Sinds 2009 is hotel-restaurant Central Park gevestigd in de villa.

Dit monument behoort tot de meest mismaakte buitenplaatsen, hoezo monumentenzorg, het park wordt nu ook geofferd aan de wens het te gebruiken voor fietsenstalling en evenementen.

Op pagina 49 van het Verkade Album uitgave 1927 Texel door Dr. Jac. P. Thijsse, staat een prent van de hand van L. W. R. Wenckebach van deze molen in het Noorden. Het riet van de molen lijkt beschadigd, en het windwiel mist. Het bijhuisje heeft geen uitbouw, de schoorsteen staat lager, het raam heeft een witte ombouw, en de nok van het dak is van riet. Ik kan u desgewenst een foto sturen van de prent.

Vroeger verkochten de vissers hun vangst rechtstreeks vanaf de sjuut aan de vishandelaren, de prijsbepaling ging in overleg. Vaak financierden de handelaren de aankoop van een nieuwe botter met de conditie enkel de vis aan hun te verkopen. In ruil hier voor namen zij alle vis af ook bij te overvloedige vangsten. De geldelijke opbrengsten voor de visser waren over het algemeen zeer mager. In navolging andere Zuiderzeeplaatsen kwam er in1903 een Spakenburgse particuliere visafslag maar met weinig succes nog geen 1/3 van de gevangen vis werd hier geveild en stopte in 1906. In 1916 kwam er een gemeentelijke afslag eerst een houtenschuurtje dat in 1923 omgezet werd in de huidige stenenpand. Er kwam een landelijke wettelijke veilingplicht (19??? tot 19???) de vissers moesten een eerlijke prijs voor hun waar kunnen krijgen. De overheden wilden ook een betere grip voor heffingen, belastingen e.d. In 1986 sloot de Spakenburgse visafslag en is nu een rijksmonument.

Oma hete met haar meisjesnaam van der Vlugt en is eind 1800 geboren

Mooie Boerderij waar mijn Oma geboren is,ben daar afgelopen zomer geweest

Onlangs fraai gerestaureerd pand, thans de vestiging van Historisch Genootschap Hendrik-Ido-Ambacht.

Mijn opa Cees Melis was smid enhoefsmid in Muiden. Bij mijn geboorte ben ik vernoemd naar opa Melis. Mijn moeder was de dochter van Cees Melis n.l. Dirkje Melis -Slokker en is in 1939 getrouwd met Jan Slokker.

Dit is een zink gegoten beeld ipv Gietijzer!