Monument recensies

Een mooie toren met nog wel een verhaal mooi monument voor de oorlog.

Heel mooi huis!

Een stukje verderop in de Gamersche straat in Zaltbommel staat er ook 1 net dezelfde kenmerken. Deze vind ik echter niet in de monumenten lijst terug

Bij dit pand is een foutieve foto geplaatst (11672364-ce86-daf4-c733-8dae81044ffe.jpg). De afbeelding betreft het pand "Dit is in Bethlehem"aan de Gasthuisstraat in Gorinchem.

Goede beschrijving; bij de tekst staat echter een verkeerde foto: geen foto van de fontijn, maar van een zijde van het bakhuis.

Het bakhuis is m.i. Gebouwd van harde Kunrader steen en niet van zachte mergel.

Mooi informatief stuk, hoewel inmiddels niet meer up to date. De lichtopstand is in 2017 opnieuw verplaatst naar een plek in de haven van Den Oever.

Het hier genoemde adres is niet correct. Het adres van de Marendijkmolen is Groene Maredijk 1.

Adres onjuist. Huisnummer is 47 ipv 41 Meindert Weel Molenaar Noordermolen Akersloot

1557 is 16e eeuw, niet 15e eeuw.

Er staat inderdaad een verkeerde foto bij dit artikel van de de ketelhuis-schoorsteen iets verderop.

Hoi, De foto getoond is van nr 83, evenzo de bescchrijving over de boerderij met schuur. Huis 84-86 is aan de overkant van de weg en is een 'notabelen' huis. Dit is te checken op streetview.

Foto betreft niet het beschreven museum van Van der Velde, maar het Rietveldpaviljoen

Prachtige uitstraling heeft het Huis met de Luifel, vanaf heden is het trouwens beter bekend als ; 'House of Rock n Roll !

De vermelding dat het orgelfront afkomstig is uit de R.K. Kerk te Roelofarendsveen is onjuist. Het orgelfront is afkomstig uit de in 1904 afgebroken Hervormde kerk te Aarlanderveen

Machtig prachtig

Inmiddels is de molen een paar honderd meter verplaatst naar de Munnikkenpolder.

Ten zeerste betreurenswaardig dat het pand momenteel bezet is door een stel krakers/junkies, die zich bezighouden met praktijken die het pand en omliggende terrein absoluut niet ten goede komen. Voor meer info hierover kunt u recente verslaggeving vinden via RTV Maastricht.

Als mede-eigenaar Plein 30 kan ik u mededelen: De dwarsgevel die met luiken is behangen, behoort op heden toe aan Plein 31 en niet Plein 30.

Ik heb in dit pand vaak gelogeerd (rond 1960) toen mijn tante Riet Tebben er hoofd van de huishouding was toen het een militair opleidingscentrum met Aalmoezenier Groenendijk, de Graaf en Jobsen was. Er liggen veel mooie herinneringen uit mijn jeugd en ik zou Waalheuvel nog wel eens willen bezoeken.

kaasplankje was erg minimaal........voor €9,- Schandalig...... Neem je je Belgische vrienden mee en dan schaam je je diep.......

Prachtig gerestaureerd olv stg het Zeeuws Landschap

Kheb daar gewoond rond 1963, ik was 3 jaar. Onze moeder overleed, samen met een aantal broers en zussen. Een paar van ons wooonde in Utrecht op de Maliebaan. Rond mn 5 a 6 e jaar hertrouwde onze vader, toen gingen wij weer naar huis. Herinner mij nog zuster Madeleine, die was heel lief. En de grote zaal met allemaal bedjes op een rij.

De Bonifatiuskerk is al heel oud en van ver vóór de reformatie. Oorspronkelijk bestond het gebied uit een eiland, het Schermereiland, waar ’s zomers bewoners uit de omgeving hun vee lieten grazen. Zelfs vanuit de geestgronden maakte men daarvan gebruik en bleef men ’s zomers in tijdelijke voorzieningen over op het eiland. Langzamerhand kwamen er een paar vaste huizen en een herberg met de naam De Rijp (De rups). Men zegt dat hieraan als eerste De Rijp zijn naam heeft te danken. Men moet niet vergeten dat Graft-De Rijp toen één was. Religieus begon men met het oprichten van een ijzeren kruis waar de weinige mensen die er toen waren bijeen kwamen om een korte dienst te houden. Bij dit kruis stond een boom, waaruit een rups (rijp) viel. Ook hiernaar wordt verwezen als het over de nam Rijp gaat. In 1281, zo staat er in de Rijmkroniek van Melis Stoke, waren er slechts enkele huizen maar werd toch aan de abt van Egmond gevraagd of men er een kerk mocht bouwen. En zo gebeurde. Eerst van hout en later van steen. De namen van de priesters die de dienst leidden, zijn sinds 1404 bewaard gebleven. Het aantal huizen breidde zich gestadig uit, de houten kerk werd gesloopt en er werd een stenen kerk gebouwd, omgeven door een gracht. Een gracht heette vroeger een graft en men denkt dat zo de naam Graft is ontstaan, wat wel heel logisch lijkt. Maar er zijn ook andere theorieën, nl. dat Graft genoemd is naar een watertje in de buurt dat De Vuile Graft werd genoemd. Persoonlijk denk ik dat de naam aan dit watertje later is gegeven. Tot in de 16e eeuw was de stenen kerk, die een paar keer is verbouwd, een katholieke kerk. Maar na de reformatie was de kerk door de Gereformeerden genaast en in 1574 stond de eerste predikant er op de kansel, Pieter Henriksz. De 4e dominee was een voorganger van de schrijver, die rechtstreeks van hem afstamt. Hij trad in 1591 aan en was 54 jaar tot zijn dood in actieve dienst. Hij is in 1645 overleden en ligt begraven op de zerkenvloer. Deze Wouter Adriaansz (van der Meulen) wordt omschreven als een zeer wijs, beminnelijke, vroom en waarheidslievend persoon. Hij werd verschillende keren afgezonden naar en was scriba of voorzitter van de Noord-Hollandse synode. Hij en zijn familie drukten een stempel op het dorp. Er was al lange tijd onmin tussen Graft en De Rijp. Graft werd een dorp van schippers en matrozen, De Rijp herbergde de reders van de schepen en werd steeds rijker. De afstand tussen de reders en de opvarenden van schepen was groot. Vrijwel geen opvarende kon schrijven, terwijl de reders dat wel konden, (veel) beter waren opgeleid en door hun handel ‘koopmannen van de wereld’ waren. De afstand tussen beide bevolkingsgroepen, in afzonderlijke woonkernen, zorgde ervoor dat Graft en De Rijp in 1607 definitief gemeentelijk uit elkaar gingen, maar zolang de Rijp nog geen kerk had, bleef men kerkelijk tot 20 april 1622, toen men zelf een kerk had gebouwd, in Graft kerken. Tijdens de 17e eeuw (De Gouden Eeuw) groeide Graft als kool en was een zeer welvarend dorp. Volgens de classis was Graft “een treffelycke gemeente” met het grootste percentage aan gereformeerden, niet in het minst teweeg gebracht door dominee Wouter Adriaans. Maar door de inpolderingen van de Schermer werd Graft van de zee afgesloten en zette het verval van het dorp in. Het ging nog even goed toen de Grafters zich op de walvisvaart stortten. In de 18e eeuw raakte ook dit voorbij omdat de walvis zo goed als uitstierf. De kerk werd te groot en werd enkele malen verkleind en in 1951 definitief gesloopt, iets wat nu zeker niet meer zou gebeuren. Van deze sloop bleven de kroonluchters over. 4 stuks werden er verkocht. 3 stuks, die door rijke kerkleden omstreeks 1660 aan de kerk waren geschonken, kwamen te hangen in de kerk van Maasland, waarvan kerk en inventaris door rand werden verwoest. Een deel van de kerkbanken kwam ook in Maasland terecht, evenals de preekstoel. Een aantal kerkbanken kwam terecht in de kerk van Graftdijk. Ook was er een oud doophek, dat zich ook in de kerk van Maasland zou bevinden. 4 zeer oude gebrandschilderde ramen zijn naar mijn weten nu in gruzelementen. Graft was zoals gezegd een zeevarend dorp en verschillende schippers waren actief in de in de Nieuwe Wereld (Noord-Amerika) opgerichte koloniën, zoals Nieuw Nederland (New Netherlands), Manhattan, Virginia, Delaware en Maryland. De schipper Jan Jansz. Bestevaer Vermeulen maakte zelfs 13 (!) geregistreerde reizen naar dit gebied. Een waar unicum. De zerkenvloer geeft een weerspiegeling van de historie van dit dorp en toch ook wel zoals het in de 16e, 17e en 18e eeuw in een plattelandsgemeente toeging. Aan de hand van de graven zijn een neef van mij en ikzelf een historisch boek aan het opstellen. Een zeer lezenswaardig boek, dat al veel lof heeft gekregen, is het boek van prof. A. Th. van Deursen, die jarenlang met Graft was verbonden, genaamd ‘Een Dorp in de polder. Graft in de zeventiende eeuw’, waarin hij een uitstekend inzicht geeft van het leven van een plattelandse dorpsgemeenschap. A.J. Vermeulen, 08.04.2018

Gebouwd ca 1865 ter vervanging van een breed pand met een verdieping met dak. Nummer 105 was tot 1992 een geheel met 104, dat bestaat uit een achterhuis en een voorhuis. Het achterhuis bevatte de keuken en een koetsierswoning tbv huidige 105. Het bijbehorende koetshuis , ingang Groenestraat 109 is ongeveer van dezelfde datum, 1865. Inwendig is het pand enkele malen verbouwd, oa na de splitsing van 105 en 106.Het koetshuis is tot ca 1985-90 nog gebruikt voor paardenstalling.

Daar was o.a, een teener-club voor meisjes o.l.v. de Imka en de Guido. Dansen met elkaar en limonade drinken. Ja Ja. na afloop (om 9 uur) moest je nog even naar zolder want daar was een soort kerk en moest er nog gebeden worden. Zo ging dat . Het was vooral heel erg leuk .

Was plm. 1 jaar toen ik hier geplaatst werd bij het leger des heils , kom graag in contact met Wout , misschien dat hij nog foto,s heeft waar ik ook nog op sta , heb uit mijn jeugd verder geen foto,s , was 4 jaar toen ik definitief geplaatst werd , mijn mail adres is jstalma@hotmail.nl p.s mijn geboortejaar is 1953 !

Vele met mij..ik zeker zou hieraan niet meer herinnerd willen worden. Voor vele is destijds ontoelaatbaar gedrag bekend. De rotste tijd in mijn leven heb ik inmiddels ver achter me gelaten.

Gedeelte van de beschrijving en de foto beschrijft de dorpskerk in Makkinga. Onderstaande hoort toe aan de dorpskerk van Oosterwolde: "Klokkestoel met gelui van twee klokken, waarvan één van anonieme gieter, 1466, diam. 101 cm. en een van Gebr. van Bergen, Midwolda, 1949, diam. 80,1 cm." Brink 10 is het adres van de dorpskerk van Makkinga. De postcode is van de dorpskerk van Oosterwolde(brink 26). https://nl.wikipedia.org/wiki/Bonifatiuskerk_(Makkinga)

De zonnewijzer moest gerestaureerd worden en was derhalve verwijderd en opgeslagen. In februari 2016 is Bouwlust verkocht. Met de overdracht de nieuwe eigenaren hierover ingelicht.