Omschrijving van Wilhelminapark

Omschrijving

STADSPARK, genaamd Wilhelminapark. Het park wordt aan de noordwest- en zuidoostzijde begrensd door twee lanen met de naam Wilhelminapark, aan de zuidwestzijde door de Oranjelaan en aan de noordoostzijde door de Gen. Van Heutszlaan. De noordwestelijke laan zou aanvankelijk Marialaan heten. Het is aangelegd in de destijds populaire Engelse landschapsstijl met een langgerekte gebogen vijverpartij met een rustiek houten bruggetje, lange gebogen paden en uitgestrekte grasvelden. De bomen, nu van een monumentale grootte, staan vrij of in kleine groepjes. Sommige bomen zijn minder algemeen voorkomende soorten als rode paardekastanje, suikeresdoorn, moerascypres, prieelberk, bruine beuk, etc. Verder bevat het park enige rodondendrons. De vijverpartij is een oude waterpartij uit de periode vóór ca. 1875.

Rond één van de beuken in het noordelijke deel van het park bevindt zich een sierlijk smeedijzeren HEKWERK in Art Nouveau-stijl, met gestileerde bloemmotieven.

Waardering

Stadspark met invloeden van de Engelse landschapsstijl uit ca 1890.

- Van stedenbouwkundige waarde door de situering globaal aan de oostrand van de Parken als onderdeel van een bijna doorgaande groenzone, bestaande uit een viertal parken, die tezamen met de vele particuliere groenelementen een aantrekkelijk, waardevol beeld vormen.

- Van cultuurhistorische waarde als herkenbaar element uit een maatschappelijke ontwikkeling. Het park is aangelegd temidden van de huisvesting van de nieuwe en kapitaalkrachtige stedelijke elite, die zich bij voorkeur vestigde in kapitale villa's in ruim opgezette romantisch aangelegde villawijken. De Parken behoort tot de grootste en oudste villawijken van dit type in ons land en de aanleg droeg er toe bij dat het aanzien van het dorp en de sociale gelaagdheid van haar bevolking sterk veranderde.

- Van cultuurhistorische waarde is ook het hekwerk vanwege de Art-Nouveau-stijl en het karakteristieke materiaalgebruik.

Tags: losse objecten, ed.,park,tuin, park en plantsoen,...

Bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed - Licentie CC-0 (1.0)