Omschrijving van Beerschoten-Willinkhof

Omschrijving

Het tussen de Hoofdstraat in het zuiden en de Arnhemse Bovenweg in noorden gelegen PARK in landschappelijke stijl wordt aan de noordwestzijde begrensd door de spoorlijn Utrecht-Arnhem, waarlangs zich een parkbos bevindt. Het parkbos beslaat een vrij smal perceel, maar verbreedt zich in oostelijke richting en is voornamelijk beplant met beuken en eiken, terwijl naaldbomen meer in het noordelijk deel voorkomen. In de richting van de Arnhemse Bovenweg bevindt zich overwegend jongere aanplant, enkel uit naaldbomen bestaand. De zuidoostgrens van het parkbos wordt door een onverharde oprijlaan gemarkeerd. Deze oprijlaan is in de tweede helft van de negentiende eeuw (vóór 1867) naar de Arnhemse Bovenweg verlengd, ter vervanging van de eerder genoemde zichtlaan. Deze oprijlaan begint aan de Hoofdstraatzijde in het zuidoostelijk deel van het park, kruist de slingervijver door middel van een platte brug met gemetselde kademuren, waarin een kleine doorgang voor de vijver is gemaakt. Vervolgens passeert de laan het tempeltje aan de rechterzijde. Door het parkbos loopt een tweede pad, meer evenwijdig langs de spoorlijn dat thans als fietspad fungeert. Dit fietspad begint in het noordwestelijk deel en passeert de tempel aan de linkerzijde. Vervolgens komt de oprijlaan ter hoogte van de hockeyvelden samen met de hierboven genoemde oprijlaan, om na ongeveer vijftig meter weer te splitsen: het fietspad blijft praktisch evenwijdig aan de spoorlijn lopen, terwijl de oprijlaan in zuidoostelijk richting afbuigt. Ter hoogte van de splitsing bevindt zich langs de spoorlijn een klein niervormige vijvertje. Het meest representatieve deel van het park bevindt zich langs de Hoofdstraat. Hier is een slingervijver gegraven, die qua vorm sinds de aanleg nauwelijks veranderd is. De vijver begint in het noordwestelijk deel en slingert tussen twee kunstmatig opgeworpen heuvels in zuidoostelijke richting. Vervolgens buigt de vijver naar het noorden, waar het versmalt en onder de eerder genoemde oprijlaan loopt. Na de brug loopt de vijver als een rechte, smalle sloot door en buigt voor het voormalige koetshuis in een scherpe bocht naar rechts, waar het vervolgens als sloot verder doorloopt. De heuvel nabij de Hoofdstraat is met volwassen beuken en eiken beplant, terwijl op de andere heuvel, die verder van de weg af ligt, de tempel is gezet. Het terrein rond de tempel en vijver is verder met welbewuste, maar spaarzaam geplaatste solitairen en boomgroepen beplant, waardoor vanuit de tempel in diverse richtingen doorzichten zijn te onderscheiden. Vanaf de heuvel waar de tempel op staat -het hoogste punt van het terrein- is duidelijk nog de visuele relatie te herkennen met de tegenoverliggende hertenkamp en het daarachter liggende landhuis De Reehorst, dat circa 1910 eveneens naar ontwerp van architect C.B. Posthumus Meyjes werd gebouwd. Op dit huis is een zichtlijn geprojecteerd die nabij het huis van De Reehorst door een rij bomen enigszins verstoord is. Het terrein ten zuidoosten van de oprijlaan is geheel beplant met beuken en eiken en is licht geaccidenteerd. Op de plek van de hockeyvelden, die achter het voormalige koetshuis liggen, bevond zich oorspronkelijk een boomgaard. De hockeyvelden vallen buiten het te beschermen gebied maar de openheid van het terrein is wel essentieel in het totale parkontwerp.

Waardering

Het park Beerschoten-Willinkshof is van architectuurhistorische waarde als voorbeeld van een redelijk gaaf negentiende eeuws landschapspark van J.D. Zocher jr. Alsmede van cultuurhistorische waarde vanwege de ontwikkelingsgeschiedenis. Tevens is het park van ensemblewaarde in relatie tot de tegenover liggende hertenkamp en villa De Reehorst en als onderdeel van de Stichtse Lustwarande.

Tags: losse objecten, ed.,historische aanleg,tuin, park en plantsoen,...

Bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed - Licentie CC-0 (1.0)