Omschrijving van Sint Pieter

Inleiding

Het PAROCHIEHUIS bij de St. Martinus, doch genaamd St. Pieter is een langgerekt rechthoekig volume (grote zaal) met de noklijn haaks op de straat. Het eclectische pand werd waarschijnlijk rond 1904 gebouwd en rond 1920 aan de noordzijde uitgebreid.

Omschrijving

Parochiehuis op nagenoeg rechthoekig grondplan, bestaande uit één bouwlaag onder zadeldak met zwarte muldenpan. Het muurwerk is opgetrokken in rode baksteen met spaarzame toepassing van natuursteen. Het muurwerk wordt verticaal geleed door lisenen op de hoeken en in de lange zijden. Incidenteel is gebruik gemaakt van natuursteen. De lisenen worden door een boogfries verbonden. De lange zijden worden door de lisenen verdeeld in zes traveeën van ongelijke breedte. De zuidzijde heeft in drie traveeën één schuifvenster, in de vierde travee vanaf de voorgevel (O) een meerdelig kozijn met stolpdeur en in de tweede travee vanaf de voorgevel twee schuifvensters. De vensters hebben alle een middenstijl en in de bovenlichten een meerruits roedenverdeling. De noordzijde is blind. De voorgevel (O) is symmetrisch en bevat in het midden een smalle en risalerende trapgevel met dubbele paneeldeur en daarboven een gevelsculptuur gewijd aan de Schotse patroon St. Petrus. De flankerende gevelvlakken hebben elk een hoog houten venster dat evenals het bovenlicht van de genoende paneeldeur driehoekig is afgesloten en is voorzien van een meerruits roedenverdeling.

Aan de rechterzijde bevindt zich een rechthoekige éénlaags uitbouw (ca 1920) onder plat overstekend dak op klossen en voorzien van zesdelige kozijnen.

Het interieur van de grote zaal is nog merendeels oorspronkelijk. Het heeft onder meer een plafond in getoogd beschot en een met gordijnen afsluitbaar podium aan de westzijde.

Waardering

Het parochiehuis is van kerkelijk belang wegens cultuurhistorische waarde en als historisch-functioneel onderdeel van het beschreven kerkelijk complex van de St. Martinus.

Tags: gebouwen, woonhuizen,parochiehuis,vergadering en vereniging,...

Bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed - Licentie CC-0 (1.0)