Top 100 omschrijving

s-Gravenhage, Papaverhof: het woningbouwcomplex "Papaverhof" bestaat uit woningen die rond een verdiept plantsoen zijn gegroepeerd (opgetrokken in korrelbeton) en een serie van 24 en een serie van 36 etagewoningen (uitgevoerd in baksteen), het geheel naar ontwerp van J. Wils en gebouwd in 1920-1921. Het uiteindelijke, totale complex biedt een open structuur met mooie overgangen tussen het ingebouwde plein en de omgevende straten van het blok, tussen de besloten woonruimte en de particuliere of gemeenschappelijke open ruimten en de weloverwogen niveauverschillen. Binnen het geheel is een bewuste samenhang tussen stedebouwkundige en architectonische ideeen bewerkstelligd. Nationaal vertoont het complex verwantschap met de idealen van "De Stijl" (in de rechthoekige vormen, de uitgebalanceerde composoties, de beperking van de decoratie), internationaal zijn er relaties met het werk van de Amerikaanse architect F.L. Wright te onderkennen (de vele horizontale accenten, de variatie in blokvormige, open en gesloten bouwvolumes en de subtiele reliefvorming door toepassing van horizontale en verticale banden, de verbinding van de woningen met de natuur en de betrokkenheid tussen exterieur en interieur). Mede door deze (inter)nationale verbindingen bezit De Papaverhof bijzondere cultuurhistorische waarde. Daarbij komt dat het complex een belangrijk opus is in het oeuvre van Wils en dat het in de geschiedenis van de volkshuisvesting een voorname plaats inneemt, omdat er grote aandacht door de architect is besteed aan het wonen in een stedelijke gemeenschap, waarbij de relatie tot de natuur niet verloren mocht gaan en binnen het (openbare) complex iedere bewoner een eigen domicilie diende te verkrijgen.

Omschrijving van Papaverhof

EENGEZINSWONINGEN. De eengezinswoningen zijn telkens twee aan twee en gedeeltelijk rug aan rug spiegelbeeldig aan elkaar gegroepeerd met gebruik van een binnen- en een buitenring waarbij telkens de open binnenruimten, waaraan de uitgebouwde toegangsportalen zijn gesitueerd, ten opzichte van elkaar verschoven zijn, zodat de van vensters voorziene achtergevels van de woningen aan de buitenring uitzien op de binnenring van de Papaverhof en andersom. De binnenring is slechts aan de korte zijde toegankelijk; via twee doorgangen vanaf de Magnoliastraat en een doorgang vanaf de Klimopstraat, waar door de bakstenen bebouwing van de etagewoningen aan de oost- en noordzijde de buitenring als het ware verdubbeld is, met uitzondering van de afgeschuinde NO-zijde.

Het uiterlijk van deze woningen, waarbij door toepassing van een verschillend aantal typen met varierend aantal kamers en door de situering op een hoek welbewust enige variatie is ontstaan, wordt desondanks in hoofdzaak door eenzelfde vormgeving bepaald, namelijk het gebruik van blokvormige bouwvolumes met in- en uitspringende hoeken, telkens op symmetrische wijze geschikt, waarbij ook de schoorstenen een rol spelen, en van rechte gootlijsten met licht overstek en voor zover mogelijk door de niveauverschillen, omlopend. De as waarlangs de tweelingpanden telkens zijn gespiegeld, verloopt ofwel midden door het gesloten aandoende gedeelte (Magnoliastraat 7-9 en Klimopstraat 5-7) ofwel midden door het vanwege de toepassing van een balcon op de verdieping boven de erker aan de straatzijde meer open aandoende gedeelte; in laatstgenoemd geval - het meest voorkomend - wordt de scheidslijn telkens gemarkeerd door de betonnen schutting haaks op de borstwering van de balcons.

De vensters bezitten houten kozijnen in verschillend formaat en zijn in de open gedeelten precies in het midden en volkomen symmetrisch geplaatst - met lage, in oorsprong van glas-in-lood voorziene bovenlichten bij de aansluiting van de erkers - en in de gesloten gedeelten op een meer uitgebalanceerde wijze over de gevelvlakken verdeeld. De toegangsdeuren zijn eveneens van hout en voorzien van horizontale verdiepte panelen, een koperen deurknop en een bijna vierkant venstertje in het midden.

De grote variatie in bouwvolumes van het uitwendige wordt inwendig weerspiegeld in de variatie vloer- en plafondniveau, bereikt door de toepassing van een halfhoge, tot bergruimte ingerichte bouwlaag tussen de hal en de verdieping en van een lage erker, grenzend aan een hoge woonkamer op de begane grond, alsmede door een hogere situering van de slaapvertrekken ten opzichte van de gang op de verdieping.

De woningen hebben elk een eigen tuin, omgeven door een houten hek op een lage sokkel tussen blokvormige pijlers van beton; aan de erkers zijn telkens gemetselde bloembakken aangebouwd.

Tags: gebouwen, woonhuizen,woonhuis,woningen en woningbcomplx

Bron: Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed - Licentie CC-0 (1.0)